Τα τελευταία χρόνια, τα κόμματα απώλεσαν τις ιδεολογίες τους ή οι βουλευτές έγιναν επαγγελματίες πολιτικοί, χωρίς ηθικούς φραγμούς,

χωρίς αρχές και με μια τυχοδιωκτική συμπεριφορά, στυγνού επαγγελματία που κυνηγάνε την καριέρα, τη δόξα, το κέρδος και την εξουσία;

Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει! Απίθανα άτομα μπαινοβγαίνουν στα κόμματα, αλλάζοντας φανέλες, όπως οι ποδοσφαιριστές και οι μπασκετμπολίστες που αλλάζουν κάθε σεζόν ομάδα.

Ανερυθρίαστα οι πολιτικοί γυρολόγοι, αλλά και τα κόμματα που τους περιμαζεύουν, προσπαθούν να μας πείσουν πως πρόκειται για κάτι το πολύ φυσιολογικό.

Ο μέχρι πρότινος αριστερός, υβριστής της δεξιάς παράταξης, σαλτάρει όπως η μαϊμού που σαλτάρει για ένα τσαμπί μπανάνες και βρίσκεται στην αγκαλιά αυτού που μέχρι χθες έλουζε με χυδαία κοσμητικά επίθετα. Αυτό θεωρείται φυσιολογικό.

Συγκεκριμένα αναφέρομαι στον Τατσόπουλο, που προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία. Κι όμως στη Νέα Δημοκρατία χαίρονται και υποστηρίζουν πως όχι μόνο θα την ωφελήσει, αλλά ότι ο χυδαίος αυτός τύπος, θα εκλεγεί και μάλιστα από τους πρώτους, ως ανταμοιβή για την αναγνώριση του «λάθους» που έκανε όλα αυτά τα χρόνια να την υβρίζει.

Όπως φυσιολογικό ήταν και το αφύσικο, με τον επί τέσσερα χρόνια γάμο του ΣΥΡΙΖΑ με τον δεξιότατο Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ. Ευτυχώς που δεν είχαμε γεννητούρια απ’ αυτό το γάμο…Ποιος ξέρει τι θα έβλεπαν τα μάτια μας!!!

Στο ΣΥΡΙΖΑ, άνοιξαν τις αγκαλιές τους και υποδέχθηκαν ό,τι δεξιό παροπλισμένο υπήρχε στην πολιτική πιάτσα. Το θεώρησαν κίνηση καλής θέλησης. (Βλέπε Παπακώστα). Άνοιξαν την όρεξη σε τύπους σαν τον Παπαχριστόπουλο να κινήσουν κατά κει, προς το ΣΥΡΙΖΑ, που όλα τα αλέθει, όλα τα περιθάλπει, όλα τα βολεύει.

Τον Ζουράρι τον είχαν βολέψει τα προηγούμενα χρόνια, μαζί με το Χαϊκάλη.

Το Ποτάμι «στέρεψε», εξ’ αιτίας άλλων πολιτικών τυχοδιωκτών. Ο Ψαριανός μεταπηδά από κόμμα σε κόμμα πιο γρήγορα κι από τον  Παπαχριστόπουλο. Δεν προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει την ιδεολογική γραμμή που πρέπει να υποστηρίξει κι έχει βρεθεί στην αντίπερα όχθη. Τι ευελιξία είναι αυτή, παρά το γεγονός ότι δεν τον βοηθάει ο σωματότυπός του για τέτοια άλματα και πιρουέτες.

Ο Αμυράς, το ‘σκασε κι αυτός. Δεν ήξερε κατά που να πάει, αλλά τελικά τον βρήκε το δρόμο του. Πήγε εκεί που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις πως θα είναι ο νικητής. Κι έτσι το ‘στριψε για τη Νέα Δημοκρατία. Τώρα το Ποτάμι καλεί το διωγμένο από το ΚΙΝΑΛ Θεοχαρόπουλο, να ενταχθεί στο ΠΟΤΑΜΙ για να μην μείνει χωρίς κόμμα ο Σταύρος και πως θα πάει προς τις εκλογές χωρίς αξιώματα και φιοριτούρες. Δεν θα δικαιούται βλέπετε τηλεοπτική κάλυψη και άλλα τέτοια κόλπα.

Ο Καμμένος ψάχνει σαν τον πνιγμένο να πιαστεί από τα μαλλιά του Νίκου Νικολόπουλου, μπας και τον ψήσει να συμπορευθούν τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. Βλέπετε ο Νικολόπουλος δεν κάνει ούτε με τη σκιά του. Με όλους τα σπάει, με τον Καμμένο πόσο να αντέξει; Ο Λεβέντης για να έχει το κεφάλι του ήσυχο, έχωσε την οικογένεια στο κόμμα, αλλά και πάλι του φεύγουν. Δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη μεγάλη πολιτική σχολή της Ένωσης Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη και λακίζουν, που λένε και στα χωριά.

Απ’ αυτό το γαϊτανάκι που είναι ένα μέρος μόνο από το απολιτίκ αλισβερίσι που γίνεται στις πλάτες του κόσμου, δήθεν για τη σωτηρία της χώρας, καταλαβαίνει κανείς, τι ξεπεσμός έχει επέλθει στο πολιτικό σύστημα. Γι’ αυτό δυστυχώς δυναμώνουν τα άκρα. Γιατί είναι οι μόνοι που δείχνουν σταθερότητα σ’ αυτά που λένε και πείθουν όλους τους αηδιασμένους που δεν θέλουν να απέχουν.

Φοβάμαι μην είναι αργά για όλους μας, όταν έρθει η ώρα να συνειδητοποιήσουμε την κατάντια των πολιτικών δυνάμεων. Ίσως τότε, να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αναστρέψουμε την πορεία των πραγμάτων. Πρέπει με κάθε τρόπο, τώρα που είναι νωρίς να θέσουμε στο περιθώριο τα πολιτικά απόβλητα, πριν είναι αργά. Με αυτή τη λογική που ακολουθούν τα κόμματα και με αυτή την πολιτική, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Πρέπει επιτέλους, να ξαναγεννηθεί Πολιτική.