Ο Αντιπεριφερειάρχης Σπύρος Τζόκας συμμετείχε στη διαδρομή και εκπροσώπησε την Περιφέρεια Αττικής και στην έναρξη και στον τερματισμό. (Μέρος από την ομιλία του στο Χαϊδάρι)

« Ξεκινούν από το Χαϊδάρι για την Καισαριανή. Και εκδρομή και νεκροπομπή. Έφυγαν! Έφυγαν από το στρατόπεδο. Χάθηκαν στη στροφή. Έστριψαν αριστερά από το στρατόπεδο. Διαδρομή θανάτου στους έρημους δρόμους της Αθήνας. Από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή….. στην ηρωική Καισαριανή. Ο ήλιος έδινε μάχη με τα σύννεφα. Άλλοτε έβγαινε νικητής και άλλοτε χαμένος. Εκείνοι προς τη μεριά του τραβάγανε. Τον πλησιάζανε. Απέναντι τους ήταν. Κόντρα στην πορεία τους. Όταν κέρδιζε τη μάχη από τα σύννεφα ήταν εκτυφλωτικός. Μαγιάτικος ήλιος. Και ο Υμηττός φάνταζε τώρα απειλητικός. Το βουνό που αντίκρισε τους πρώτους ανθρώπους, που είδε τον αγώνα τους να επιβιώσουν, να καλυτερεύσουν τη ζωή τους, που παρακολούθησε την Ιστορία του ανθρώπου, το μεγαλείο του, δεν μπορούσε να ανεχθεί τώρα αυτή τη μικρότητα, την αδικία. Ήταν απειλητικός…. σκοτεινός, δυσοίωνος.

Ποτέ η φύση δεν μπορούσε να ανεχθεί αυτόν τον ευτελισμό της ζωής. Και στους πρόποδες του Υμηττού, η Καισαριανή. Μια συνοικία ηρωική, αντάρτισσα, ταλαιπωρημένη. Με ανυπότακτους ανθρώπους. Το χώμα της για μία ακόμη φορά θα βαφόταν κόκκινο… θα φιλοξενούσε παλικάρια, αγωνιστές. Κάπου εκεί στο Παγκράτι, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο, είδαν μια ομάδα ανθρώπων με εκδρομικά σακίδια….. για εκδρομή μαγιάτικη ετοιμάζονταν. Η βαθιά αντίθεση, το μαύρο με το άσπρο. Ο θάνατος απέναντι στη ζωή. Κοιτούσαν έντρομοι τα γερμανικά καμιόνια. Ο Ναπολέων, βλέποντας την εικόνα αυτή, αισθάνθηκε περίεργα…. χαρά για τη ζωή που βλέπει και απελπισία που την στερείται. Παρακαλούσε να είναι μακρύς ο δρόμος. Να αργήσουν να φτάσουν. Να κερδίσουν χρόνο ζωής. Να δούνε ακόμα λίγο τους ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους….. να αισθανθούν ακόμα λίγο τη ζωή. Τότε την Πρωτομαγιά του 1944…. μια τέτοια μέρα; Με τόσους συμβολισμούς, με τόσους νεκρούς, με τόσους αγώνες; Διακόσια παλικάρια στον τσάμικο της λευτεριάς. Όνομα επώνυμο “ΠΑΡΟΝ”. Όνομα επώνυμο “ΠΑΡΟΝ”. Διακόσιοι........ “ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ”. Σε όλη τη γειτονιά ακούσθηκε. Και έμεινε αυτός ο ήχος. Οι φασίστες πίστεψαν πως τους εκτέλεσαν. Έτσι νομίζουν αυτοί ότι εξοντώνεται ο άνθρωπος……..».